Categorie archief:workshops en gastlessen

Ben ik gek?

Lieve mensen van deze bijzondere wereld,

Dit keer zal ik een gedicht met jullie delen die ik erg vond passen bij waar ik vandaan kwam als het gaat om het onderzoeken bij wie ik ben rondom autisme. Ik hoop dat jullie er wat van opsteken en dat als iemand zich erin herkent dit met mij deelt.

Ben ik raar?

Vraag je aan een kleine gup die nog nooit heeft gezwommen om gelijk te kunnen zwemmen?

Vraag je aan een kind die nog nooit heeft gefietst dat deze gelijk kan fietsen?

Nee toch?

Waarom ben ik dan raar dat ik nog niet gelijk de praktijk onder de knie had?

Vraag je aan een bloem om op een bepaald tempo te moeten groeien? dan vervaagd deze in het niets en in kleur

Vraag je een kind om onder druk te presteren dan verdwijnt zijn kleur in een kleur die precies op de wereld lijkt

Dus waarom ben ik dan zo raar om te vragen om in mijn eigen tempo de wereld te mogen ontdekken?

Waarom ben ik zo raar als ik simpelweg vraag om mijn unieke zelf te mogen laten stralen in al zijn pracht en kracht?

Nee ik ben niet raar om wie ik ben, maar ik ben raar gemaakt in de maatschappij die vroeg om een robot te zijn

Nee ik ben niet raar om te vragen of ik in mijn eigen tempo zou mogen leren

Ik ben simpelweg raar gemaakt in de maatschappij die vroeg om in een rechte lijn te lopen en normaal te doen.

Ik ben niet raar, ik ben gewoon bijzonder en uniek net als ieder ander persoon

Ieder mens is uniek

Je zou je afvragen, wat heeft dit nou weer met autisme te maken? Daar kan ik je makkelijk een antwoord op geven: De meeste mensen met autisme lieten eigenlijk precies zien wat de omgeving niet wilden dat ze lieten zien, ze gingen precies tegen de stroming in en waren zichzelf. Ze zeiden eigenlijk tegen de wereld hey jongens ik ben gewoon zo en je doet het er maar mee. Maar de wereld vond dit gedrag raar en plakten er een labeltje op, met als gevolg de medicijnen en de gedragsverandering waar ze week in week uit naar binnen moesten werken of onder behandeling van moesten zijn.

Nou geloof ik zeker dat er zoiets bestaat als gedragsverandering en weet ik echt wel dat medicijnen enigszins helpend kunnen zijn. Maar haal je kunt niet zomaar een symptoom weghalen en verwachten dat deze binnen de kortste keren niet meer terugkomt.

Wat ik je uit deze blog hoop te laten halen daarom is: kijk naar ieder persoon als uniek individueel wezen, met ieder zijn eigen liefdevolle uniekheid in zich, waar je uiteindelijk weer heel veel van kan leren.

Tot slot wil ik jullie nog 1 ding vragen: iedereen wilt leven in een inclusieve samenleving waar iedereen zichzelf mag zijn en mag laten stralen, waarom beginnen we daar vandaag dan niet gewoon gelijk mee door bewust naar jezelf en de ander te kijken gewoon hoe deze is als uniek persoon?

Nieuw perspectief nieuw Autisme

Wist jij dat er niet meer verschillende soorten bestaan voor het Autisme diagnose? Vroeger was er Klassiek autisme, Asperger, pdd-nos en ga zo maar door. Maar mensen vonden dat ze teveel in hokjes gingen denken hierdoor en er ontstond een beweging die meer vanuit iemand het autisme ging denken. Zij zeiden tegen elkaar: Eigenlijk is het toch gek dat je bij iedere symptoom wat je ziet een labeltje kunt plakken? Ze hebben er daarom in 2018 een nieuw diagnose van gemaakt die alle soorten van autisme over zou moeten stijgen. Eentje die de complexiteit van mensen met autisme niet uit de weg zou gaan, maar wel duidelijker kan maken voor iemand met autisme wat autisme nou voor hen in zou houden. Ze hebben deze diagnose in 2018 ASS genoemd. Overigens ook het jaartal waarin ik het vermoeden kreeg dat ik weleens autisme zou kunnen hebben.

Maar wat maakt het nou eigenlijk dat jij wel autisme hebt en iemand anders niet en waarom heb je eigenlijk zo’n diagnose nodig om verder te kunnen met je leven?

Veel van dit soort vragen kwam er deze week naar voren bij de pilot van mijn 1ste workshop. En interessante gesprekken die erop uit kwamen. Sommigen dwaalden af naar hun eigen ervaringen, maar wat maakte dat juist zo waardevol voor zo’n dag.

Even voor de mensen die er niet bij zijn geweest: Ik had een workshop gegeven rondom autisme. Ik had de deelnemers uitgedaagd om in 2 groepjes uiteen te gaan en een opdracht te doen met als idee hoe ze iemand met autisme of zichzelf konden helpen. De 1e opdracht die ik had gegeven was om een kunstwerk of kleiwerk te maken met de vraag wat autisme is voor jou. En het andere groepje had ik naar buiten gestuurd met de opdracht om een foto te maken en in gesprek te gaan met elkaar met als vraag waar zij ontspanning konden vinden.

Het was een enorme waardevolle dag waar ik en de deelnemers veel van hebben opgestoken.

Maar nog even terugkomend op het 1e stukje van mijn blog. Want het zou best kunnen dat je nu denkt: maar als al die diagnoses weg zijn, zouden er dan niet velen zijn die niet meer juiste hulp kunnen krijgen? Ik denk hier eigenlijk ook wel hetzelfde over, maar als ik naar mijn eigen ervaring kijk ben ik blij dat deze diagnoses weg zijn, want ik ben niet 1 of andere robot met wie je praat. In mijn ogen wordt ik nu steeds meer als mens benaderd doordat de diagnose aan is gepast.

Ik ben niet meer die autist of die persoon die gek doet, nee ik ben een mens die zo complex als de diagnose is geholpen op de manier die ik op dat moment nodig had. Ik hoop dan ook dat er velen zijn die op dezelfde manier worden ondersteund net als mij.

Dus durf jij te kijken door alles heen naar mij als persoon? wil jij samen met mij en ieder ander kijken via een nieuwe bril, een nieuw perspectief een nieuw autisme spectrum stoornis en ontdekken wat het zo mooi maakt om samen te werken?

Dus wat is autisme nou echt voor jou? Wat voor overeenkomst zie jij tussen mensen die autisme hebben en welke verschillen?

Ik ben benieuwd naar je antwoorden