innerlijke monoloog

Hoi lieve mensen van deze bijzondere wereld,

Ik kwam van de week een tekst tegen op facebook en ik herkende mij er zo in dat ik dit gewoon moest delen. Herken jij je hier ook in?

De tekst gaat als volgt:

Als je autisme hebt, kan een constante innerlijke monoloog een veelvoorkomende ervaring zijn. Het kan soms voelen alsof je een hele andere wereld in je hoofd hebt, waarin je gedachten voortdurend om je heen zwermen en je alles wat er gebeurt analyseert en overdenkt.

Een van de voordelen van een constante innerlijke monoloog voor mensen met autisme is dat het je kan helpen om je emoties en gedachten te begrijpen en te verwerken. Het kan je helpen om jezelf beter te begrijpen en om te gaan met gevoelens van overweldiging, angst en stress. Het kan je ook helpen om bepaalde situaties beter te begrijpen en erop te reageren, omdat je de tijd hebt genomen om erover na te denken voordat je handelt.

Aan de andere kant kan een constante innerlijke monoloog voor mensen met autisme ook nadelen hebben. Het kan bijvoorbeeld leiden tot vermoeidheid en overprikkeling, maar het kan ook voor problemen zorgen in de sociale omgang, omdat het veel mentale energie kost om voortdurend in je eigen hoofd te praten en te denken. Dit kan ertoe leiden dat je je uitgeput voelt en moeite hebt om je te concentreren op andere taken en het kan zijn dat je te veel in je eigen hoofd zit en hierdoor niet genoeg aandacht besteedt aan de interacties die plaatsvinden om je heen. Dit kan leiden tot miscommunicatie en ongemakkelijke situaties.

Een belangrijk aspect van het omgaan met een constante innerlijke monoloog als iemand met autisme, is het vinden van manieren om deze te reguleren. Dit kan bijvoorbeeld door middel van mindfulness-oefeningen, waarbij je je aandacht richt op het hier en nu en probeert je gedachten te laten gaan. Het kan ook nuttig zijn om te leren hoe je je gedachten en gevoelens kunt uiten, bijvoorbeeld door middel van kunst, muziek of schrijven.

Dit was precies zoals ik met mijn innerlijke stem omging. Ik ben mijn gedachten gaan opschrijven en ik ben gaan schilderen om mijn constante gedachtegang weer tot rust te kunnen brengen, ik vond dit erg interessant om te lezen, omdat ik mij toen pas realiseerde dat dit dus ook met mijn autisme te maken kan hebben.

Hoe zit dit bij jou? Heb jij ook zo’n innerlijke monoloog en zo ja, hoe ga jij hier dan mee om? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.